Z dzisiejszej perspektywy trudno przypomnieć sobie, że zarówno region, jak i kolej wąskotorowa w pasie nadmorskim do pewnego momentu miały charakter raczej użytkowy.
Stacje służyły głównie przeładunkowi i składowi towarów, produkowanych tam lub transportowanych w rozmaitych kierunkach. Potencjału i funkcji turystycznej nabrały dopiero z biegiem czasu. Jedną z takich miejscowości była Pogorzelica, czyli dawne Fischerkaten. Do lat trzydziestych XX w., Pogorzelica była bardzo małą osadą rybacką, przyległą do sąsiedniej wsi Konarzewo. Dopiero przed drugą wojną światową zaczęła nabierać cech kurortu, na co miało wpływ doprowadzenie kolei oraz dróg dojazdowych do miejscowości. Spowodowało to przekwalifikowanie się mieszkańców z rybołówstwa na obsługę coraz liczniej przyjeżdżających kuracjuszy.
Pogorzelica od strony wschodniej bezpośrednio graniczy z Niechorzem. Przez wzgląd na warunki geograficzne, morze z jednej strony, a jezioro z drugiej, nie było sposobu żeby ominąć ją, wytyczając kierunek w stronę Trzebiatowa. Linia Niechorze–Trzebiatów powstała w latach 1909–1912. Z tego okresu jest też dworzec wąskotorowy, który stylistycznie nawiązuje do dworca w Niechorzu.
Obecnie przeprowadzona została „rewitalizacja” stacji, na potrzeby spółki Nadmorskiej Kolei Wąskotorowej. Zrezygnowano z oryginalnego bruku, którym wyłożony był peron i otoczenie dworca. Budynek został przykryty ociepleniem i współczesnym tynkiem, dokonano również przekształceń w detalach architektonicznych.
