W lipcu 1893 powstało Stowarzyszenie do Budowy Kolejki Wąskotorowej z Gryfic do Niechorza (Genosenschaft zum Bau einer Kleinbahne von Ggreifenberge bis Horst). Był to związek powiatu, prowincji i spółki Friedricha Lenza, którego spółka wytypowana została jako wykonawca inwestycji. Członkowie podzielili się kosztami pomiędzy siebie.
We wrześniu 1893 rozpoczęto prace projektowe nowej linii. Początkowo planowano rozstaw torów 600 mm, następnie zmieniono koncepcje na 1000 mm, jednak ostatecznie, z uwagi na koszty, zdecydowano się na 750 mm.
W 1895 roku powstało Gryfickie Towarzystwo Akcyjne Kolejki Wąskotorowej (Greifenberger Kleinbahn Aktiengesellschaft), zajmowało się ono linią gryficką.
Niechorze to jedna z nadmorskich osad nad Bałtykiem, która długo była osadą rybacką. Przed drugą wojną światową nazywana była Horst, po wojnie przez jakiś czas Horzewo, a potem już Niechorze. Obecnie jest miejscowością wypoczynkową, jednak wcześniej była niewielką osadą rybacką, której status powoli się zmieniał i przekształa się w uzdrowisko i miejsce wypoczynku . W 1866 w Niechorzu powstała latarnia morska, która na stałe wpisała się w krajobraz wioski. Kiedy w 1896 roku otwarta została gryficka kolej wąskotorowa, trwale skomunikowała miejscowość z resztą świata.
Zespół dworca powstał pomiędzy 1895 a 1903 rokiem, w wyniku decyzji twórców linii gryfickiej kolejki wąskotorowej. Początkowo był to tylko tor przeładunkowy, z placem składowym i małą poczekalnią dla podróżnych. W 1901 roku zmieniono szerokość torów na 1000 mm. W 1903 roku przeprowadzono prace modernizacyjne na całej stacji. Między innymi przekuto tory z szerokości 750 na 1000mm i wtedy też prawdopodobnie powstał obecny budynek. W 1906 roku rozbudowany został plac przeładunkowy. W 1912, na fali inwestycji, które podejmowano na całej linii, wybudowano dom dwurodzinny dla pracowników kolei.
Dworzec w Niechorzu usytuowany jest wzdłuż torów od strony północnej. Ma ładną rozczłonkowaną bryłę przykrytą mansardowym dachem, z użytkowym poddaszem. Do wschodniej ściany głównego budynku dostawiona jest niewielka budowla, prawdopodobnie magazyn z pulpitowym dachem. Ściany z cegły pokryte zostały tynkiem. Pod dachem szczyty obito szalunkiem z pionowych desek łączonych listwami. Dach pokryty został ceramiczną dachówką układaną w koronkę.
Obecnie dworzec leży na trasie Nadmorskiej Kolei Wąskotorowej, jednak jest w bardzo złym stanie i powoli popada w ruinę. Jego konstrukcja musi być jednak bardzo solidna, gdyż będąc tak zaniedbanym, nie jest uszkodzony, a jego ubytki są raczej powierzchowne i wynikające z działania czynników atmosferycznych lub wandalizmu. Paradoksalnie, przez całkowity brak remontów, najpełniej oddaje uroczy charakter nadmorskich dworców, w miejscowościach takich jak Rewal czy Pogorzelica.
