Trzebiatów to pełne uroku miasto, które swymi korzeniami sięga do wczesnego średniowiecza. Ze względu na korzystne położenie, przez lata, aż do XVII wieku, spełniało ważną funkcję, należąc między innymi do związku miast Hanzeatyckich.
Jego rola wzrosła na nowo kiedy stało się ważnym węzłem komunikacyjnym, zarówno dla kolei normalno-, jak i wąskotorowej.
Kiedy w 1893 powstało Stowarzyszenie do Budowy Kolejki Wąskotorowej z Gryfic do Niechorza (Genosenschaft zum Bau einer Kleinbahne von Ggreifenberge bis Horst), a w 1895 roku powstało Gryfickie Towarzystwo Akcyjne Kolejki Wąskotorowej (Greifenberger Kleinbahn Aktiengesellschaft), planowano zbudować trasę pomiędzy Gryficami a Niechorzem. Niedługo potem, bo już w 1897 roku pojawiły się plany zbudowania połączenia z linią kołobrzeską, za pomocą odcinka przez Dargosław. Projekt sfinalizowany został dopiero w 1898 roku, z powodu problemów projektowych dotyczących mostu przez Regę.
W 1905 roku zaplanowano odcinek łączący Dargosław z Trzebiatowem, wzdłuż osi północ-południe, dzięki czemu miasto zyskało połączenia zarówno z Gryficami, jak i z Kołobrzegiem.
Nieco później, bo w 1909 roku, powstała koncepcja połączenia Niechorza z Trzebiatowem, w kierunkach wschód-zachód, z mostem przez Regę w miejscowości Nowielice. Równocześnie z połączeniem Niechorze–Trzebiatów, wykonano połączenie Trzebiatów–Mrzeżyno, co spowodowało na znaczące zredukowanie kosztów. Odcinek oddano w 1912 roku, w którym również przebudowano dworzec w Trzebiatowie i wybudowano parowozownie na osiem stanowisk.
Stacja wąskotorowa zlokalizowana została nieopodal czynnego dworca normalnotorowego. Przez wzgląd na lokalizację, trudno zakładać, że oba założenia były od siebie niezależne. Rozdzielone są obszernym placem z rozległą rampą.
Cały zasób był dość duży. Składał się z niewielkiego dworca z dostawionym magazynem, rampy przeładunkowej, sześciostanowiskowej lokomotywowni, warsztatu naprawczego, domu mieszkalnego oraz prawdopodobnie dodatkowych magazynów i wieży ciśnień.
Dworzec wąskotorowy w Trzebiatowie jest niewielkim, uroczym budynkiem, z dostawionym magazynem. Wykonany jest analogicznie do dworców w Niechorzu, Rewalu czy Pogorzelicy. Składa się z głównej bryły budynku z mansardowym dachem, dostawionym pomieszczeniem poczekalni, trzyspadowym dachem i oddzielnym pionem kominowym – z jednej strony i magazynem krytym dwuspadowym dachem – z drugiej. Od strony peronu, do głównej części, przylegał szkieletowy wiatrołap z dwuspadowym dachem. Poddasze było częściowo szalowane deskowaniem przykrytym na łączeniach wąskimi listewkami. W osi dworca znajdował się jeszcze jeden szkieletowy magazyn. Stacja w Trzebiatowie była, prawdopodobnie, zelektryfikowana, być może w tym samym czasie co stacja w Gryficach. Na stacji znajdowały się dwa perony.
Obecnie na stacji pozostał z dworca jedynie korpus z magazynem i poczekalnią. Okna, ze względów bezpieczeństwa, zostały zamurowane. Zachował się częściowo budynek dworca, budynek mieszkalny, resztki warsztatu, rampa i przyziemia lokomotywowni. Zachowały się również szyny i urządzenia torowe, które z łatwością mogły stać się łupem złodziei. Niestety ogólne zaniedbanie budynków (poza mieszkalnym) wskazuje, że niewiele czasu pozostało stacji Trzebiatów Wąskotorowy.
