Golczewo to miasteczko na północ od Goleniowa, w powiecie kamieńskim, którego pochodzenie sięga już IX wieku. Na przełomie XIX i XX wieku, powstała tam kolej wąskotorowa linii gryfickiej oraz normalnotorowa Wysoka Kamieńska–Worowo.
Propozycja wytyczenia linii pomiędzy Gryficami a portem w Stepnicy, przez szosę kamieńską i Golczewo, pojawiła się już w 1897 roku. Inwestycję podjęło Gryfickie Towarzystwo Akcyjne Kolejki Wąskotorowej (Greifenberger Kleinbahn Aktiengesellschaft), dzieląc koszty pomiędzy powiat, prowincję i spółkę Lenz und Co, która była również wykonawcą inwestycji. Decyzja odnośnie budowy linii zapadła ostatecznie w 1899 roku. Prace podzielone zostały na trzy etapy:
Etap I – szosa kamieńska–Golczewo, do 1899 roku wykonany został projekt, a już rok później odcinek, o rozstawie torów 750 mm, oddano do użytku. W 1901 został przekuty na rozstaw 1000 mm.
Etap II – Golczewo–Kamień Pomorski. W 1903 roku zapadła decyzja o budowie odcinka do Śniatowa, a rok później został oddany do użytku.
Etap III – Golczewo–Stepnica. Projekt powstał i został zatwierdzony w latach 1901–1902. Z powodu bardzo trudnej sytuacji finansowej odcinek został skrócony o 11 km. Umowa dotycząca budowy linii podpisana została w 1903 roku, a lipcu 1904 oddano go do użytku.
Odcinek kolei wąskotorowej z Gryfic do Stepnicy z odgałęzieniem do Rokity, powstał wcześniej niż linie normalnotorowe, przechodzące przez obie miejscowości. Bezpośrednio ze stacji Golczewo, odchodziły w trzech kierunkach: do Gryfic, do Stepnicy przez Łożnicę i do majątku rodziny von Flemmingów w Śniatowie. Na odcinkach do Golczewa, były dodatkowe rozgałęzienia, do majątku rodziny von Thadden-Trieglaff w Trzygłowie oraz do Rokity przez Czarnogłowy, w których znajdowała się kopalnia i fabryka wapieni. Golczewo było więc stacją węzłową, zarówno dla wąskotorówki, jak i w połączeniu z koleją normalnotorową. Można powiedzieć, że kolej wąskotorowa tworzyła transfer pomiędzy liniami normalnotorowymi relacji Szczecin–Wolin (później Świnoujście), ze stacją w Rokicie, Worowo–Wysoka Kamieńska, łącząca Recław, a później Świnoujście i Gdańsk, przez Golczewo oraz port w Stepnicy.
Z powodów finansowych początkowo, po burzliwych dyskusjach, zdecydowano się na rozstaw torów 750 mm, w przypadku linii Gryfice–Golczewo–Stepnica, dość szybko okazało się, że ta szerokość jest niewystarczająca. W 1901 roku podjęta została decyzja o szerokości torów 1000 mm i od tego czasu budowano już w ten sposób, a wszystkie wcześniejsze odcinki zaczęto przekuwać, żeby dostosować je do nowych wymogów.
Odcinek do Popiele–Golczewo–Stepnica wraz z rozgałęzieniami, był pierwszym na linii gryfickiej, który miał rozstaw 1000 mm, reszta w początkowej fazie miała rozstaw 750 mm.
Obie stacje, normalno- i wąskotorowa, zlokalizowane zostały naprzeciw siebie. Pomiędzy nimi znajduje się niewielki plac obsadzony drzewami. Droga dojazdowa do dworców ma bukowaną, dość zniszczoną nawierzchnię. Oba budynki mimo różnic stylowych łączy rozczłonkowana bryła. Do głównych budynków dworcowych przylegają kolejne, coraz niższe budyneczki. Całość wygląda, jakby z biegiem czasu dostawiano kolejne budynki, jednak tak wyglądały od początku.
Stacja wąskotorowa powstała około 1899 roku, jak większość tego typu inwestycji pierwotnie wyglądała bardzo skromnie. W 1901 roku dworzec został przebudowany. Obecnie zasób wąskotorowy obejmuje wysoki budynek dworca, założony na planie prostokąta z dostawionymi do niego niższymi budynkami o funkcji magazynowej, mieszkalnej i poczekanie dla podróżnych. Zmieniła się funkcja budynku, w całości przekształcona na mieszkalną.
Główny budynek dworca wykonany został z czerwonej cegły. Pierwotnie miał trzy piętra. Górne wykonane było w technice szkieletowej z ozdobnym, drewnianym, ażurowym szczytem. Obecnie budynek został zredukowany o jedno piętro. Przykrywa go dwuspadowy dach, kryty papą, o bardzo niskim spadku.
Budynki dostawione do głównej części są niższe dwu lub jedno poziomowe. Wykonane zostały z w technice szkieletowej, z tynkowanymi i malowanymi, pierwotnie na biało, polami.
W sąsiedztwie dworca wąskotorowego, w osi założenia, znajduje się malutka wieża ciśnień, o dość nietypowej konstrukcji.
Kilkanaście metrów dalej, również w osi założenia, znajduje się magazyn wykonany w technice szkieletowej, z drewnianą konstrukcją i wypełnieniem z czerwonej cegły. Dość nietypowe są żelbetowe stropy pomiędzy piętrami. Po obu stornach budynku znajdują się bardzo wysokie rampy, do których prawdopodobnie doprowadzone były tory kolejowe. W bezpośrednim pobliżu znajduje się niewielka budowla z wagą. Obecnie budynek znajduje się na działce prywatnej i nie ma do niego dostępu.
W najbliższej okolicy pozostały już tylko relikty samej linii. Teren dawnego układu torowego, został zarośnięty przez roślinność i zniszczony przez chaotyczne prace ziemne. W pobliżu obu dworców znajdują się trzy rampy. Dwie wysokie, jedna przynależna do założenia wąskotorowego, druga do normalnotorowego. W pewnym oddaleniu znajduje się jeszcze jedna, normalnotorowa, o długości kilkuset metrów.
